Ustawa o POZ powinna przewidzieć zmiany długofalowe

W zreformowanym systemie podstawowa opieka zdrowotna powinna być przodująca, a ambulatoryjna opieka specjalistyczna czy szpitale powinny odgrywać rolę suplementarną w stosunku do POZ. Dzisiaj są konkurencyjne.

Około 80% obiektywnych potrzeb zdrowotnych pacjentów powinno znaleźć się w puli tych, które zaspokaja POZ.
Dostępność do świadczeń z zakresu POZ powinna być powszechna i jednakowo dostępna dla wszystkich mieszkańców.
Najpoważniejszą przeszkodą na drodze do realizacji celu długofalowego może okazać się dramatyczny brak kadr medycznych w POZ.
Czytaj też: Reforma POZ: lekarz rodzinny zajmie się opieką koordynowaną»

W nowej ustawie o podstawowej opiece zdrowotnej powinny znaleźć się zapisy, które wskażą, które ze świadczeń zdrowotnych, na jakim poziomie są dostępne dla pacjenta i tylko takie są finansowe ze środków publicznych – postuluje Porozumienie Pracodawców Ochrony Zdrowia (PPOZ). Czego jeszcze brakuje w projekcie?

POZ powinno zaspokoić 80% potrzeb zdrowotnych

Po pierwsze około 80% obiektywnych potrzeb zdrowotnych pacjentów powinno znaleźć się w puli tych, które zaspokaja POZ. Po drugie dostępność do świadczeń z zakresu POZ powinna być powszechna i jednakowo dostępna dla wszystkich mieszkańców. Po trzecie praca w POZ powinna być atrakcyjna. Atrakcyjna powinna być pozycja POZ w systemie ochrony zdrowia. Atrakcyjne powinno być jej finansowanie. Atrakcyjne możliwości kształcenia lekarzy rodzinnych i zdobywanie przez nich dodatkowych umiejętności.

Dzisiaj swoją atrakcyjnością bardziej przyciągają polskich lekarzy zachodnie systemy ochrony zdrowia.

Ustawa o POZ ma zlikwidować kolejki do specjalistów

Projektowana ustawa o podstawowej opiece zdrowotnej – chociaż ułomna – w pewnym stopniu wychodzi naprzeciw tym potrzebom. Nie można jednak oprzeć się wrażeniu, że głównym celem, jaki zamierza w krótkim czasie osiągnąć resort zdrowia jest nie tyle wzmocnienie roli POZ w systemie ochrony zdrowia, co likwidacja kolejek oczekujących na świadczenia ochrony zdrowia.

Temu celowi przyświeca pomysł zmiany sposobu funkcjonowania i finansowania szpitali oraz poradni przyszpitalnych na ryczałtowy, zachęcenie budżetem powierzonym placówkom POZ do sprawowania opieki koordynowanej czy premiowanie lekarzy POZ za ciągłość opieki nad przewlekle chorymi w wybranych jednostkach chorobowych. Ustawa o POZ jest więc tylko na tyle potrzebna, jak dalece pozwala osiągnąć krótkoterminowy cel.

Brak kadr medycznych – poważna przeszkoda we wdrażaniu reformy POZ

Najpoważniejszą przeszkodą na drodze do jego realizacji może okazać się dramatyczny brak kadr medycznych w POZ. Ich prosta odnawialność dawno już minęła, a na obecną kadrę nie można nakładać nowych zadań, przy ogromnie rosnących już dziś oczekiwaniach. Przeszkodą będzie też brak wystarczających środków finansowych na realizację reformy. Mglista obietnica zwiększenia udziału nakładów na POZ do 20% w strukturze całości wydatków na ochronę zdrowia nie oznacza jeszcze, że będzie to znaczący wzrost nominalny.

Mało prawdopodobne jest też to, aby taki sposób wprowadzania zmian zaakceptowali pacjenci.

Niezbędne są zatem zmiany systemowe, długofalowe, stabilne, a nie punktowe, krótko terminowe. To prowadzi z reguły do chaosu i pogorszenia dostępności do świadczeń.

Środowisko lekarzy rodzinnych zrzeszonych w Porozumienie Pracodawców Ochrony Zdrowia (PPOZ) już od dłuższego czasu wskazuje na konieczność zmian w systemie ochrony zdrowia, który w obecnym kształcie nie spełnia oczekiwań ani pacjentów, ani tych, którzy udzielają im świadczeń w zakresie podstawowej opiece zdrowotnej (POZ).