Ochrona radiologiczna to przede wszystkim zapobieganie narażeniu pacjentów i personelu medycznego na promieniowanie jonizujące lub ograniczenie skutków takiego narażenia do poziomu tak niskiego, jak tylko to osiągalne.

NFZ może nałożyć na świadczeniodawcę karę do 3% wartości kontraktu za błędy popełniane w realizacji umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, np. niepoprawne harmonogramy pracy czy brak obecności lekarzy w podmiocie leczniczym w godzinach przyjęć.

Sztywne wyznaczanie granic przyjęć pacjentów jest bardzo niepraktycznym rozwiązaniem, które będzie szkodzić samym pacjentom. Wydaje się, że NFZ zbyt daleko ingeruje w działanie podmiotów leczniczych w tym zakresie.

Lekarze w czasie specjalizacji, którzy ukończyli pierwszy rok specjalizacji oraz uzyskali potwierdzenie wiedzy i umiejętności umożliwiające samodzielną pracę, będą mogli realizować świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze w ramach opieki długoterminowej.

Kryteria nakładania kar umownych przez NFZ na podmioty lecznicze udzielające świadczeń finansowanych ze środków publicznych są nieścisłe i rodzą ryzyko częstych sankcji z powodu subiektywnej oceny oddziału NFZ.

Narodowy Fundusz Zdrowia zamierza wprowadzić zasadę rozliczania znacznej części jednodniowych pobytów w opiece ambulatoryjnej, podobnie jak część diagnostyki.

Premiowanie świadczeniodawców udzielających kompleksowo świadczeń z danego zakresu jest jedną z kontrowersyjnych zmian w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. W praktyce może to oznaczać stopniowy monopol szpitali na dane świadczenia.