kontrakty z NFZ

Mechanizm rozliczania świadczeń wprowadzony na podstawie rozporządzenia ministra zdrowia z 14 marca 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej ma na celu utrzymanie płynności finansowej świadczeniodawców w okresie pandemii COVID-19. Umożliwia on rozliczanie umowy na świadczenia zdrowotne bez sprawozdawczości, na podstawie rachunku wystawionego poza szablonem do 10. dnia po zakończonym okresie rozliczeniowym, obejmującego kwotę transzy miesięcznej.

Świadczeniodawcy podczas wykonywania kontraktów z NFZ muszą spełnić wiele obowiązków. W celu ułatwienia realizacji i rozliczeń umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w czasie pandemii koronawirusa wprowadzono zmiany w ogólnych warunkach wykonywania tych umów.

Placówki medyczne udzielające świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych są zobowiązane do tworzenia i prowadzenia w postaci elektronicznej rejestru świadczeń opieki zdrowotnej (§ 2 ust. 1 rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie zakresu niezbędnych informacji przetwarzanych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych, dalej rozporządzenia). Z obowiązku prowadzenia rejestru wynika także konieczność prowadzenia harmonogramu przyjęć pacjentów zawierającego określone informacje, a lista oczekujących stanowi część tego harmonogramu.

Możliwość realizacji świadczeń medycznych zarówno na podstawie zawartej umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia, jak i komercyjnie, umożliwiły przepisy art. 44 ustawy o działalności leczniczej. Zgodnie z nim podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą udziela świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych ubezpieczonym i innym osobom uprawnionym do tych świadczeń na podstawie odrębnych przepisów nieodpłatnie, za częściową odpłatnością lub całkowitą odpłatnością. Zapisy dotyczące formy realizacji świadczeń zdrowotnych często znajdujemy w regulaminach organizacyjnych (dalej RO) podmiotów. Zresztą wymóg zawarcia tych informacji w RO określono w art. 24 ustawy o działalności leczniczej.

Udzielanie pomocy lekarskiej w stanach nagłych, gdy zagrożone jest życie lub zdrowie pacjenta, jest nie tylko obowiązkiem lekarza i pielęgniarki oraz innych osób zatrudnionych w podmiotach leczniczych, lecz także szpitali i innych placówek ochrony zdrowia. Ustawa z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej stanowi wyraźnie, że podmiot leczniczy nie może odmówić udzielenia świadczenia zdrowotnego osobie, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia.

Przychodnia, szpital, gabinet lekarski, które nie mają z NFZ umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, mają prawo do wynagrodzenia za świadczenia udzielone pacjentom w stanie nagłym (art. 19 ust. 4 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). Wynagrodzenie uwzględnia wyłącznie uzasadnione koszty udzielenia niezbędnych świadczeń. Kolejny ustęp tego przepisu określa tryb uzyskania wynagrodzenia od NFZ w takich przypadkach. Podmiot ma wówczas złożyć stosowny wniosek wraz z rachunkiem, wykazem udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej i ich kosztów oraz pisemnym przedstawieniem okoliczności udzielenia świadczeń uzasadniających ich sfinansowanie ze środków publicznych.