kontrakty z NFZ

Udzielanie pomocy lekarskiej w stanach nagłych, gdy zagrożone jest życie lub zdrowie pacjenta, jest nie tylko obowiązkiem lekarza i pielęgniarki oraz innych osób zatrudnionych w podmiotach leczniczych, lecz także szpitali i innych placówek ochrony zdrowia. Ustawa z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej stanowi wyraźnie, że podmiot leczniczy nie może odmówić udzielenia świadczenia zdrowotnego osobie, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia.

Przychodnia, szpital, gabinet lekarski, które nie mają z NFZ umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, mają prawo do wynagrodzenia za świadczenia udzielone pacjentom w stanie nagłym (art. 19 ust. 4 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). Wynagrodzenie uwzględnia wyłącznie uzasadnione koszty udzielenia niezbędnych świadczeń. Kolejny ustęp tego przepisu określa tryb uzyskania wynagrodzenia od NFZ w takich przypadkach. Podmiot ma wówczas złożyć stosowny wniosek wraz z rachunkiem, wykazem udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej i ich kosztów oraz pisemnym przedstawieniem okoliczności udzielenia świadczeń uzasadniających ich sfinansowanie ze środków publicznych.

Zarządzenie w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju leczenie szpitalne oraz leczenie szpitalne – świadczenia wysokospecjalistyczne.

Zmiana tego zarządzenia wynika z modyfikacji wprowadzonych obwieszczeniem Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji z 9 kwietnia 2019 r. zmienionego obwieszczeniem z 18 kwietnia 2019 r. w sprawie taryf świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalne – świadczenia wysokospecjalistyczne.

Zdaniem świadczeniodawców PPOZ najpilniejszymi do wprowadzenia są: zmiany organizacyjno-finansowe w zakresie stawki kapitacyjnej, wzrost wskaźnika w grupie wiekowej 40 – 65 lat, a także konieczność utrzymania e- ZLA w formie fakultatywnej oraz sfinansowania tego zadania.

Działalność podmiotów leczniczych, praktyk zawodowych lekarzy, pielęgniarek, położnych i działalność fizjoterapeutów oraz innych osób realizujących świadczenia zdrowotne jest tzw. regulowaną działalnością gospodarczą. Oznacza to, że do jej prowadzenia konieczne jest spełnienie i utrzymywanie bardzo wielu skomplikowanych wymogów, procedur itp. Jeżeli działalność medyczna bazuje na umowach z Narodowym Funduszem Zdrowia, liczba obowiązków znacznie wzrasta, a skomplikowana procedura ich zawierania powoduje, że udaje się to mniej więcej połowie podmiotów, które biorą udział w postępowaniach o zawarcie umowy. Zarówno w czasie postępowań konkursowych, jak i po ich zakończeniu, uczestniczącym w nich oferentom, przysługują rozmaite środki odwoławcze, przewidziane przepisami.

Podmiot leczniczy udzielający świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych jest zobowiązany zapewnić wymaganą opiekę medyczną, zwłaszcza przez osoby wykonujące zawód lekarza. Warunkami właściwej realizacji umowy z NFZ jest zapewnienie odpowiedniej liczby lekarzy z odpowiednią do realizowanego zakresu świadczeń specjalizacją. Dysponowanie odpowiednim potencjałem wykonawczym jest rozliczalne na podstawie przepisów i zapisów umowy z NFZ w części dotyczącej tzw. potencjału dodatkowego (wymogi rankingujące w ofercie składanej w postępowaniu w sprawie zawarcia umów).

Nowy projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie określenia szczegółowych kryteriów wyboru ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dyskryminuje mniejsze szpitale powiatowe. Jeżeli projekt pozostanie bez zmian, wyżej punktowane będą placówki, które mają kontrakty 150 – 300 mln zł i większe. W uzasadnieniu czytamy m.in., że niespełnienie warunków nie wyklucza placówki medycznej z kontraktowania. Skutkuje jedynie uzyskaniem niższej liczby punktów rankingowych. W konsekwencji może jednak oznaczać wybór oferty konkurencyjnych placówek.Co nowego pojawiło się w projekcie rozporządzenia?