Już od dekad pracodawcy są przyzwyczajeni do cyklicznego planowania harmonogramów czasu pracy, niezależnie od płci, wieku czy oczekiwań swoich pracowników. W pracy biurowej powszechnie przyjął się system pracy bazujący na klasycznych godzinach pracy od 8.00 do 16.00 czy od 9.00 do 17.00. Nieliczni pracodawcy proponują swoim pracownikom „elastyczne” godziny pracy. Natomiast w firmach produkcyjnych przyjął się system pracy oparty na modelu wywodzącym się jeszcze z lat 60 XX wieku, gdzie pracownicy zaczynają pracę w godzinach: 6.00, 14.00 lub 22.00. Czy aby na pewno takie podejście jest wciąż słuszne i aktualne? Czy oczekiwania pracownika z 2-letnim stażem pracy są takie same jak tego z 25-letnim?
Osoby zarządzające podmiotami leczniczymi powinny wykonywać swoją pracę w ramach norm wyznaczonych ustawowo. Jednak okazjonalne wykonywanie pracy po godzinach nie daje im żadnych dodatkowych uprawnień, w tym do wynagrodzenia ze stosownymi dodatkami lub do czasu wolnego w zamian za przepracowany czas.
Pandemia COVID-19 odcisnęła dość silne piętno na funkcjonowaniu firm, jednocześnie stając się okresem wprowadzania znaczących zmian w dość krótkim czasie i adaptacji do zmieniających się okoliczności – wynika z raportu firmy Déhora Consultancy Group pt. „Czas pracy w czasie pandemii. Nowe wyzwania, nowe rozwiązania”.
Obecnie na całym świecie trwa dyskusja, jak zarządzać ograniczeniami w dobie pandemii COVID-19, gdy część krajów stopniowo znosi blokady i umożliwia firmom wznowienie działalności, a druga część przygląda się czekając na rozwój sytuacji i postępy w dostawach szczepionek i w akcjach szczepień. Na tym etapie pandemii szpitale i placówki medyczne borykają się z dwoma problemami: zapewnieniem ciągłość funkcjonowania w warunkach dużej niepewności oraz ochroną zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Kwestie te są dużym wyzwaniem dla większych szpitali, szczególnie takich, które zatrudniają pracowników zmianowych.
Personel medyczny stanowi podstawowe i zarazem główne ogniwo walki z pandemią. Dlatego należy wykorzystać ich czas pracy jak najoptymalniej.
Procedura określa, jak skuteczne zarządzać czasem pracy pracowników medycznych, wykorzystać zasoby ludzkie w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko transmisji wirusa SARS-CoV-2 w miejscu pracy, a tym samym zredukować ryzyko braków kadrowych, co wiązałoby się z niewystarczającą liczbą osób sprawujących opiekę nad pacjentem chorym na COVID-19.
Pracownik nie może przyjść do pracy na godzinę wcześniejszą, niż dnia poprzedniego. Wyjątek od tej reguły wprowadza ruchomy czas pracy. Pracodawcy, którzy wybiorą taką organizację czasu pracy, mogą planować swoim pracownikom, aby rozpoczynali pracę o różnych godzinach, zarówno późniejszych, jak i wcześniejszych niż w dniu poprzednim. Jak uniknąć naruszenia przepisów o dobie pracowniczej i pracy w dobowych godzinach nadliczbowych?
Lekarz zatrudniony na umowę o pracę pełni w placówce medycznej dyżury na podstawie klauzuli opt-out. Sprawdź, ile godzin maksymalnie może przepracować w tygodniu i miesiącu.
Przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników możesz przedłużyć okres rozliczeniowy czasu pracy w placówce medycznej do 12 miesięcy. Dowiedz się, jak stosować to korzystne rozwiązanie.
Problematykę czasu pracy i urlopów wypoczynkowych w placówce medycznej możesz opisać w prawie wewnątrzzakładowym. Najważniejszym aktem z tego zakresu będzie regulamin pracy. Co z nim zawrzeć?
Skontakuj się z Centrum Obsługi Klienta: 22 518 29 29 (Poniedziałek-Piątek: 8:00 - 16:00).
© Wiedza i Praktyka
/WiedzaiPraktyka
/wip
Dołącz do klubu Menedżera Zdrowia Ochrony Zdrowia i korzystaj z benefitów!