Monitoring w placówkach medycznych nie jest niczym zaskakującym i na trwałe wpisał się w obraz codziennego życia. Instalowanie kamer monitorujących ma na celu głównie zapewnienie bezpieczeństwa, a w miejscach pracy umożliwia także kontrolę pracowników pełniących swoje codzienne obowiązki pracownicze.

Rozważania na temat dopuszczalności i zakresu monitoringu należy rozpocząć od analizy przepisów dotyczących ochrony dóbr osobistych człowieka, do których należy wizerunek oraz prawo do prywatności. Zgodnie z art. 23 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny dobrami osobistymi człowieka są przede wszystkim: zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, które pozostają pod ochroną prawa cywilnego, niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Ten katalog dóbr osobistych nie jest wyczerpujący i zamknięty. Ścisła i drobiazgowa definicja dóbr osobistych jest niemożliwa, gdyż katalog dóbr osobistych ma charakter dynamiczny i zmienny, nie ma zatem wątpliwości, że dobrem osobistym jest również prawo do prywatności.