Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie szczegółowego zakresu oraz warunków ustalania wysokości świadczenia w przypadku zdarzenia medycznego (Dz.U. z 2013 r., poz. 750)

  • Akty prawneUbezpieczenia
  • 1 lipca 2013
  • A-AA+
  • Drukuj
Dz.U.13..750
rozporządzenie
Ministra Zdrowia
z dnia 27 sierpnia 2013 r.
w sprawie szczegółowego zakresu oraz warunków ustalania wysokości świadczenia w przypadku zdarzenia medycznego
(Dz.U. z dnia 28 czerwca 2013 r.)

Na podstawie art. 67k ust. 11 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2012 r. poz. 159 i 742) zarządza się, co następuje:

§ 1.
Rozporządzenie określa szczegółowy zakres i warunki ustalania wysokości świadczenia, o którym mowa w art. 67k ust. 7 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, zwanej dalej "ustawą", oraz jego wysokość w odniesieniu do jednego pacjenta w przypadku poszczególnych rodzajów zdarzeń medycznych, o których mowa w art. 67a ust. 1 ustawy.
§ 2.

Wysokość świadczenia w przypadku zakażenia pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pacjenta, o których mowa w art. 67a ust. 1 ustawy, ubezpieczyciel lub podmiot leczniczy prowadzący szpital - w przypadkach, o których mowa w art. 67k ust. 10 ustawy, ustala, biorąc pod uwagę elementy pozostające w związku z danym rodzajem zdarzenia medycznego, w następujący sposób:

§ 3.
1.

Stopień pogorszenia zdrowia ubezpieczyciel lub podmiot leczniczy prowadzący szpital - w przypadkach, o których mowa w art. 67k ust. 10 ustawy, ocenia na podstawie analizy dokumentacji medycznej pacjenta uzyskanej w trakcie postępowania przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, przez określenie rodzaju i wysokości procentu uszczerbku na zdrowiu powstałego w wyniku zakażenia pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pacjenta, o których mowa w art. 67a ust. 1 ustawy, w następujący sposób:

 

 

2.
W przypadku stwierdzenia współistnienia występowania uszczerbku długotrwałego i trwałego, o których mowa w ust. 1, ubezpieczyciel lub podmiot leczniczy prowadzący szpital - w przypadkach, o których mowa w art. 67k ust. 10 ustawy, jest obowiązany ocenić stopień pogorszenia zdrowia zgodnie z grupą C.
3.
Po zakwalifikowaniu uszczerbku na zdrowiu do jednej z grup w sposób określony w ust. 1 i 2 ubezpieczyciel lub podmiot leczniczy prowadzący szpital - w przypadkach, o których mowa w art. 67k ust. 10 ustawy, jest obowiązany dokonać oceny jego wysokości, z tym że w przypadku gdy:
1)
długotrwały uszczerbek na zdrowiu wynosi do 80%, kwotę świadczenia ustala się jako iloczyn procentu uszczerbku na zdrowiu i maksymalnej kwoty świadczenia ustalonej dla danej grupy;
2)
trwały uszczerbek na zdrowiu wynosi do 80%, kwotę świadczenia ustala się jako iloczyn procentu uszczerbku na zdrowiu i maksymalnej kwoty świadczenia ustalonej dla danej grupy;
3)
uszczerbek na zdrowiu wynosi więcej niż 80%, kwotę świadczenia ustala się w wysokości kwoty maksymalnej dla danej grupy.
§ 4.
1.
Pogorszenie jakości życia, o którym mowa w § 2, ubezpieczyciel lub podmiot leczniczy prowadzący szpital - w przypadkach, o których mowa w art. 67k ust. 10 ustawy, ocenia, biorąc pod uwagę:
1)
konieczność zapewnienia opieki osób trzecich polegającą na:
a)
udzielaniu pomocy w zakresie mycia i ubierania się, spożywania posiłków, korzystania z toalety oraz przemieszczania się,
b)
udzielaniu pomocy w zakresie przygotowywania posiłków, utrzymania porządku w miejscu pobytu i załatwiania spraw poza domem,
c)
pielęgnacji, w tym pielęgnacji odleżyn i trudno gojących się ran, oraz związanej z korzystaniem z rurki tracheotomijnej lub stomii,
d)
stałej lub długotrwałej opiece z powodu naruszenia sprawności organizmu,
e)
zapewnieniu rehabilitacji adekwatnej do stanu zdrowia pacjenta;
2)
całkowitą lub częściową utratę zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nierokowanie odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu;
3)
brak możliwości podjęcia lub kontynuowania nauki.
2.
W przypadku gdy okres, w którym jest konieczne zapewnienie opieki osób trzecich lub brak jest zdolności do pracy zarobkowej, lub brak jest możliwości podjęcia lub kontynuowania nauki, wynosi:
1)
do 1 miesiąca - pacjentowi przysługuje 25%,
2)
powyżej 1 miesiąca do 3 miesięcy - pacjentowi przysługuje 50%,
3)
powyżej 3 miesięcy do 6 miesięcy - pacjentowi przysługuje 75%,
4)
powyżej 6 miesięcy - pacjentowi przysługuje 100%
-
maksymalnej kwoty, o której mowa w lp. 2 tabeli określonej w § 2.
3.
Jeżeli okres, w którym jest konieczne zapewnienie opieki osób trzecich, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wynosi mniej niż 12 godzin na dobę, przyjmuje się, że zachodzi konieczność opieki czasowej i kwoty ustalone zgodnie z ust. 2 obniża się o połowę.
§ 5.
1.

Ocena uciążliwości leczenia lub innej krzywdy, pozostającej w związku ze zdarzeniem medycznym, o których mowa w § 2, polega na ustaleniu rodzaju i stopnia uciążliwości leczenia lub innej krzywdy, w następujący sposób:

 

 

2.
Wysokość świadczenia w zakresie uciążliwości leczenia lub innej krzywdy, pozostającej w związku ze zdarzeniem medycznym, o których mowa w § 2, stanowi iloczyn sumy procentów stopni określonych w ust. 1 i kwoty 25 000 zł.
3.
W przypadku ustalenia, że pacjent doznał więcej niż jednej uciążliwości leczenia lub innej krzywdy, pozostającej w związku ze zdarzeniem medycznym, o których mowa w § 2, wartości określające jej stopień podlegają zsumowaniu, przy założeniu, że nie mogą przekroczyć 100% kwoty, o której mowa w lp. 3 tabeli określonej w § 2.
§ 6.
1.
W przypadku śmierci pacjenta ubezpieczyciel lub podmiot leczniczy prowadzący szpital - w przypadkach, o których mowa w art. 67k ust. 10 ustawy, ustala wysokość świadczenia po analizie uzasadnienia orzeczenia wojewódzkiej komisji do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych oraz dokumentacji przedstawionej przez podmiot składający wniosek, na podstawie której ustala zakres, intensywność i rozmiar doznanej krzywdy lub pogorszenie sytuacji życiowej podmiotu składającego wniosek.
2.
Wysokość świadczenia, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać łącznej kwoty 300 000 zł, przy czym wysokość:
1)
zadośćuczynienia - ustala się w kwocie nie wyższej niż 100 000 zł;
2)
odszkodowania - ustala się w kwocie nie wyższej niż 200 000 zł.
§ 7.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2013 r.

Uzyskaj nieograniczony
dostęp do SerwisZOZ.pl

  • Aktualne informacje o zmianach prawnych
  • Indywidualne konsultacje e-mail z ekspertem (odpowiedź w 48 h)
  • Bazę 3500 porad ekspertów, gotowych wzory dokumentów i procedur
UZYSKAJ NIEOGRANICZONY DOSTĘP

Uzyskaj bezpłatny 24-godzinny dostęp do SerwisZOZ.pl

aktywuj dostęp testowy

Konferencje i szkolenia