Obowiązek szczepień medyków na COVID-19 do 1 marca – jak może go egzekwować kierownik

Do 1 marca 2022 r. przeciwko COVID-19 – zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii – muszą się zaszczepić przede wszystkim:

1) osoby wykonujące zawód medyczny w podmiotach wykonujących działalność leczniczą oraz osoby wykonujące czynności zawodowe w tych podmiotach, inne niż wykonywanie zawodu medycznego;

2) osoby zatrudnione oraz osoby realizujące usługi farmaceutyczne, zadania zawodowe lub czynności fachowe w aptece ogólnodostępnej lub w punkcie aptecznym.

Znowelizowane rozporządzenie ministra zdrowia z 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii nałożyło obowiązek szczepienia m.in. na osoby zatrudnione w podmiotach leczniczych.

Na tym tle powstało pytanie o możliwość i sposób weryfikowania szczepień przez pracodawców, skutków odmowy szczepienia przez pracowników oraz podstaw prawnych działań pracodawcy.

Interpretacja rozporządzenia w kontekście weryfikacji i egzekwowania szczepień od pracowników podmiotów leczniczych była niejednoznaczna i nadal budzi wiele kontrowersji.

Ministerstwo Zdrowia 21 lutego 2022 r. wydało wytyczne dotyczące możliwych do podjęcia działań przez pracodawcę w stosunku do pracowników uchylających się od obowiązku szczepienia.

Wytyczne jako narzędzie umożliwiające weryfikację szczepień wskazują prawo pracodawcy do nałożenia na pracowników obowiązku przedstawienia unijnego certyfikatu szczepienia czy zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego przeciwskazania do przyjęcia szczepionki.

Podstawą jest art. 22¹ § 4 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (dalej: kp), który umożliwia pracodawcy pozyskiwanie od pracownika określonych danych, gdy jest to niezbędne do spełnienia obowiązku wynikającego z przepisów prawa.

Artykuł 22¹ § 5 kp stanowi, że udostępnienie pracodawcy danych osobowych pracownika następuje w formie oświadczenia składanego przez tę osobę.

Kodeks pracy upoważnia zatem pracodawcę do żądania złożenia przez pracownika oświadczenia o realizacji obowiązku poddania się szczepieniu przeciwko COVID-19, jeżeli obowiązek zaszczepienia się wynika z powszechnie obowiązujących przepisów.

W przypadku odmowy poddania się szczepieniu pracodawca może zastosować kary porządkowe: upomnienia lub nagany, a nawet może wypowiedzieć stosunek pracy.

Artykuł 211 kp zobowiązuje pracownika do przestrzegana zasad bhp (poddanie się obowiązkowemu szczepieniu należy uznać za element bezpieczeństwa i higieny pracy), a sankcją za naruszenie tego obowiązku jest nałożenie kary porządkowej (art. 108 kp).

Brak poddania się szczepieniu przeciwko COVID-19 może uzasadniać rozwiązanie przez pracodawcę stosunku pracy z pracownikiem, który nie poddał się takiemu szczepieniu. Skoro mamy bowiem do czynienia z obowiązkiem prawnym dotyczącym warunku wykonywania pracy, niezastosowanie się niego może stanowić co najmniej przesłankę utraty zaufania do pracownika.

Ponadto pracodawca może zorganizować pracę tak, by osoba niezaszczepiona wykonywała pracę w sposób niestwarzający zagrożenia ewentualnego zakażenia wirusem SARS-CoV-2 innych osób. Brak poddania się szczepieniu przeciwko COVID-19 może uzasadniać wprowadzenie przez pracodawcę zmian w organizacji pracy pracownika, który nie poddał się takiemu szczepieniu.

Istotne jest, aby opisywane działania były podejmowane w sposób nienarażający na zarzut niedozwolonej dyskryminacji.

Czytaj pozostałe teksty na temat odpowiedzialności zawodowej i uprawnień personelu w SerwisZOZ.pl»