Senat odrzucił ustawę o jakości w opiece zdrowotnej

W trakcie debaty przewodnicząca Komisji Zdrowia, a zarazem sprawozdawczyni ustawy – senator Beata Małecka-Libera – przedstawiła swoje zastrzeżenia do projektu. Według niej dokument jest „niespójnym zlepkiem” różnych przepisów bez powiązania ze sobą, stanowi również kolejny etap centralizacji służby zdrowia.

Senator zwróciła uwagę na „druzgocącą” opinię wydaną przez senackie Biuro Legislacyjne, które stwierdziło, że ustawa budzi zasadnicze zastrzeżenia natury systemowej i konstytucyjnej. Według niej, na tym etapie procedowania ustawy nie jest możliwe ich usunięcie. Ponadto, środowiska lekarskie, medyczne i pacjenckie przedstawiły krytyczną ocenę ustawy, co podzieliło większość senatorów.

Projekt ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta przewidywał wprowadzenie obowiązkowej autoryzacji dla podmiotów leczniczych, które udzielają świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Autoryzację miał wydawać na 5 lat prezes NFZ i miała ona stanowić potwierdzenie spełnienia warunków odnośnie do miejsca udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, personelu medycznego, wyposażenia w sprzęt i aparaturę medyczną. W konsekwencji, Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia utraciłoby swoje zadania w zakresie akredytacji.

Ustawa wprowadzałaby również obligatoryjny od 2025 roku wewnętrzny system zarządzania jakością i bezpieczeństwem, tj. monitorowanie tzw. zdarzeń niepożądanych. Podmioty wykonujące działalność leczniczą, np. szpitale, miałyby nowy obowiązek monitorowania, identyfikowania, zgłaszania i rejestrowania zdarzeń niepożądanych oraz analizowania ich przyczyn.

Ponadto ustawa przewidywała mechanizmy ochrony personelu medycznego w związku ze zgłoszeniem zdarzenia niepożądanego, co miało zachęcać do ujawniania możliwie jak największej liczby takich zdarzeń, bez obawy o ewentualne sankcje i działania represyjne.