Katarzyna Załuska-Ogryzek: Jak przeciwdziałać mobbingowi wśród medyków

Rozmowa z dr n. med. Katarzyną Załuską-Ogryzek ze Szpitala Neuropsychiatrycznego im. Mieczysława Kaczyńskiego w Lublinie

Czy można mówić o przemocy psychicznej, inaczej potocznie zwanej mobbingiem, w środowisku lekarskim? 

Na początku chciałabym rozróżnić te dwa pojęcia – przemoc psychiczna i mobbing. Przemoc psychiczna to forma gnębienia pracownika, wykorzystująca np. techniki manipulacji, kontrolę emocjonalną i ataki słowne, ale także środki niewerbalne, a wszystko po to, aby sprawić przykrość innej osobie – współpracownikowi czy podwładnemu. Przemoc psychiczna to przestępstwo podlegające przepisom Kodeksu karnego. Z kolei mobbing to wiele różnych cech charakterystycznych, w tym przede wszystkim długotrwałe negatywne uwagi i krytyka, złośliwe i upokarzające usiłowanie działania na szkodę pracownika, w tym plotkowanie, również sugerowanie choroby psychicznej. Mobbing podlega pod przepisy Kodeksu pracy. 

W przypadku mobbingu istotne jest stwierdzenie skutku, jakim jest rozstrój zdrowia. Najczęściej chodzi o zdrowie psychiczne, czyli pojawienie się stanów lękowo-depresyjnych czy depresji. Możliwe są również – w przypadku długotrwałego mobbingu – schorzenia kardiologiczne, więc katalog chorób towarzyszących rozstrojowi zdrowia wywołanemu mobbingiem może być szerszy. Wracając do zagadnienia występowania obu tych zjawisk w środowisku lekarskim, mogą one występować w placówkach medycznych, bo to miejsca pracy różniące się oczywiście ogromnie specyfiką od innych stanowisk, np. urzędniczych. Wszędzie tam, gdzie są zespoły pracownicze, może dochodzić do mniejszej lub większej różnicy zdań. 

Brak porozumienia w błahych kwestiach może z czasem stać się przyczyną poważniejszych problemów emocjonalnych. Kluczowym zadaniem przełożonych, kierowników zespołów i dyrekcji placówki medycznej jest stworzenie odpowiedniej kultury organizacyjnej, która umożliwi rozwiązanie sporów i współpracę, nawet przy różnicach zdań. Dzięki temu, mimo odmiennych poglądów na konkretne kwestie, pracownicy będą mogli porozumieć się i kontynuować współpracę w duchu wzajemnego szacunku. Różnorodność opinii, pomysłów, zdań pracowników może być konkretną wartością – pod warunkiem że jest miejsce na podstawowe zasady, które powinny obowiązywać w każdej placówce medycznej i innych instytucjach – szacunek i wzajemne zaufanie.

Czytaj więcej wywiadów z najbardziej wpływowymi osobami w polskiej medycynie i systemie ochrony zdrowia w SerwisZOZ.pl»