wywiad

Jednym z postulatów dyrektorów placówek zrzeszonych w Polskiej Federacji Szpitali jest stworzenie centrów koordynacji ruchu pacjentów z COVID-19, bazując na współpracy z centralami kryzysowymi przy urzędach wojewódzkich. Na czym miałaby polegać taka działalność?

Nasza propozycja polega na poszerzeniu formuły sztabów kryzysowych przy wojewodach przez stworzenie centrów zarządczo-koordynujących. Ich pracownicy w rzeczywistym czasie – wsparci systemem informatycznym – mogliby monitorować dostępne zasoby łóżkowe, ale także ruch pacjentów między różnymi poziomami opieki.

Wraz z partnerem, firmą Transition Technology, stworzyliśmy architekturę systemu informatycznego. W olbrzymim skrócie – wygląda to jak elektroniczna rezerwacja miejsc w samolotach czy pociągach, pozwalając na szybką wizualizację aktualnie dostępnych miejsc w konkretnych szpitalach, na konkretnych oddziałach.

Nasz postulat obejmował również pomysł stworzenia centrum transferu pacjentów, aby lekarz nie musiał tracić czasu na szukanie wolnego miejsca dla pacjenta dzwoniąc po szpitalach. Umożliwiałoby to po diagnozie skontaktowanie pacjenta, za pośrednictwem centrum, ze szpitalem, gdzie docelowo będzie przyjęty. Chociaż przy wojewodach istnieją obecnie sztaby kryzysowe, to nie jest to interaktywna baza, jaką proponowaliśmy.

Baza mogłaby być zasilana danymi ze szpitali tymczasowych, natomiast sala komputerowa powinna być prawdziwym centrum dowodzenia czy zarządzania systemem w czasie pandemii. Tymczasem wciąż mamy do czynienia z tradycyjnym sposobem zarządzania, bazującym na łączności telefonicznej czy e-mailowej.

Pana inicjatywa – prośba i otrzymana pomoc z Niemiec – spotkała się z szerokim odzewem, nie tylko ze strony mediów, lecz także samorządów, które – podobnie jak Starostwo Powiatowe i SPZOZ we Włodawie – borykają się z bieżącymi problemami z pozyskaniem odpowiedniego sprzętu i środków ochrony. Kolejne samorządy regionalne i lokalne, a także dyrekcje konkretnych placówek medycznych apelują o pomoc do partnerskich landów niemieckich lub pisząc pisma do konsulatów niemieckich w Polsce, np. w Krakowie. Czy spodziewał się Pan takiego zainteresowania nie tylko problemem SPZOZ we Włodawie, lecz także zasięgiem podjętej inicjatywy?

Pacjenci SPZOZ we Włodawie są bezpieczni, natomiast personel medyczny, zwłaszcza na „pierwszej linii frontu” musi być wyposażony w środki ochrony osobistej. Jak udaje się zapewnić właściwe warunki pracy dla pracowników szpitala?

Właściwe warunki pracy to także komfort psychiczny pracowników. Czy jest możliwość wsparcia psychologicznego dla medyków pracujących na oddziale covidowym?

Od 8 stycznia 2021 r. wszyscy lekarze są zobligowani do wystawiania e-skierowania. Jak Pani ocenia przygotowanie do pełnego wdrożenia kolejnej e-usługi w polskim systemie ochrony zdrowia, po e-recepcie?

Obecnie jesteśmy na etapie wdrażania e-skierowania na terenie całego kraju. W każdym tygodniu do systemu podłącza się około 140 nowych podmiotów. W tej chwili ponad połowa podmiotów medycznych jest już gotowa do jego obsługi, a w niektórych województwach ta wartość sięga nawet 70%. Do połowy listopada ponad 33 tys. lekarzy wystawiło już ponad 3,5 mln e-skierowań. W skali kraju średnio dziennie wystawianych jest dziś około 30 tys. e-skierowań, natomiast na początku października notowane były rekordowe liczby nowych e-skierowań – nawet 50 tys. dziennie. Stan pandemii bez wątpienia uświadomił, zarówno pacjentom, jak i środowisku medycznemu, nie tylko zalety płynące z e-rozwiązań, lecz także ich niezbędność w systemie ochrony zdrowia. Bez e-recepty, e-wizyty i teleporady oraz aplikacji: Internetowe Konto Pacjenta, gabinet.gov.pl, system ochrony zdrowia nie byłby w stanie funkcjonować. Także e-skierowanie świetnie się sprawdziło. Dzięki niemu można skierować pacjenta w trakcie teleporady na kolejną wizytę czy badanie oraz zdalnie się rejestrować. Sytuacja związana z pandemią koronawirusa przyczyniła się do tego, że do wdrażania i korzystania z e-skierowania nikogo już nie trzeba przekonywać ani namawiać.

Obecnie w czasie epidemii telemedycyna stała się powszechnie akceptowalnym sposobem kontaktu z lekarzem, zalecanym przez rząd, Naczelną Radę Lekarską i Ministerstwo Zdrowia, dlatego łatwiej i szybciej mogliśmy w większym niż dotąd zakresie oferować ten sposób pozyskania porady lekarskiej, poza tym istotne znaczenie ma tu doświadczenie.

W Medicover porady telemedyczne wprowadziliśmy już w 2012 roku, dlatego wielu naszych lekarzy, dziś już bardzo doświadczonych, miało nie tylko czas, ale także praktyczną możliwość wykorzystania systemu w kontakcie z pacjentem, kierując chorego – jeśli stwierdziliby taką konieczność – na badanie diagnostyczne lub wizytę stacjonarną.

Ryzyko związane z możliwością pojawienia się pacjenta zakażonego wciąż istnieje. W jaki sposób dyrekcja zabezpiecza lekarzy i personel medyczny, ale także pacjentów przed ewentualnym pojawieniem się COVID-19?

Naszym zabezpieczeniem ma być odpowiednia organizacja pracy i stworzenie łóżek izolacyjnych. Dodatkowo z kontenerów modułowych stojących przy szpitalu stworzono zakaźną izbę przyjęć. Pacjent, który przychodzi do szpitala, jeszcze przed drzwiami do izby przyjęć odpowiada na pytania ankietowe – przy czym pytania zadawane są przez wideodomofon. Tam lekarz zbiera wywiad. Jeśli jest jakiekolwiek podejrzenie, że pacjent może być zakażony COVID-19, kierowany jest do kontenerów modułowych, czyli zakaźnej izby przyjęć, a następnie do sali izolacyjnej. A jeśli w wywiadzie podczas przyjęcia jest wszystko w porządku, to pacjent wchodzi na tzw. czystą izbę przyjęć i dalej jest kierowany na oddział. Warto wspomnieć, że wszyscy pacjenci mają pobierany wymaz.

Czy przez minione lata zwiększyła się liczba pacjentów NZOZ Centrum Psychiatrii wymagających pomocy psychiatrycznej? Jakie są najczęstsze problemy pacjentów i jakie metody leczenia są najczęściej wykorzystywane w terapii?

NZOZ Centrum Psychiatrii od ponad dwudziestu lat opiekuje się chorymi z problemami natury psychicznej. Od początku XXI wieku obserwujemy stały wzrost liczby osób potrzebujących pomocy psychiatrycznej. Obserwuje się przyrost rozpoznań właściwie każdej jednostki chorobowej. Zgłasza się coraz więcej młodych ludzi z psychozami. Można to łączyć z używaniem dopalaczy z alkoholem, narkotyków. Mamy przyrost depresji, co często jest spowodowane reakcją na sytuację życiową, warunki bytu, brak nadziei na poprawę losu, nieustanną pogonią za podniesieniem standardów czy sukcesem. Również ze względu na starzenie się społeczeństwa, dłuższe życie znamiennie przybywa chorych z otępieniem. Starsi ludzie, często nie mając wsparcia w zapracowanych członkach rodziny, popadają w depresję.

Panie ministrze, pandemia COVID-19 postawiła przed ochroną zdrowia i całym społeczeństwem nowe wyzwania. Jak dzisiaj radzimy sobie z sytuacją?

Całkiem dobrze. Przede wszystkim mamy ograniczoną liczbę zachorowań. Szpitale są przygotowane do przyjmowania pacjentów, świadczenia medyczne odmrożone i bezpieczne. Nauczyliśmy się przeprowadzać je w odpowiednim reżimie sanitarnym. Placówki medyczne mają jasne wytyczne, jak postępować z pacjentami, także mającymi objawy COVID-19. Przez ostatnie miesiące przejrzeliśmy i poprawiliśmy istniejące procedury oraz stworzyliśmy wiele nowych dostosowanych do sytuacji. Społeczeństwo również zrozumiało, że dyscyplina sanitarna, noszenie maseczek, mycie rąk i dystans popłacają. Zapewne mamy jeszcze wiele do zrobienia i cały czas pracujemy nad optymalizacją procedur sanitarno-epidemicznych.

Rozmowa z JAROSŁAWEM KOŃCZYŁO, dyrektorem szpitala jednoimiennego w Kędzierzynie-Koźlu, dyrektorem naczelnym Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Kędzierzynie-Koźlu (od marca 2018 roku), zastępcą dyrektora handlowego w sektorze ochrony zdrowia w Asseco Poland SA (grudzień 2007 – luty 2018), menedżerem ds. kluczowych klientów w sektorze ochrony zdrowia w firmie SYGNITY (kwiecień 2000 – listopad 2007).

Strategia kompleksowego leczenia pacjentów w Szpitalu Wojewódzkim w Zamościu zrodziła się jeszcze w ubiegłym wieku. Prekursorem jest pan prof. Andrzej Kleinrok, który od 1994 roku organizował oddział kardiologiczny i wdrażał elementy składające się na kompleksową opiekę pacjentów. W 1999 roku utworzono Ambulatoryjny Ośrodek Rehabilitacji Kardiologicznej, który stanowił zasadniczy obszar programu kompleksowej ambulatoryjnej rehabilitacji kardiologicznej dla chorych po operacjach kardiochirurgicznych, po zabiegach angioplastyki wieńcowej, z niewydolnością serca, po implantacji stymulatora lub defibrylatora.

Kończy się perspektywa finansowa 2014-2020, w której placówki ochrony zdrowia mogły liczyć na dotacje m.in. na inwestycje. Jakie są szanse pozyskania funduszy na rozwój placówek medycznych w kolejnej, planowanej perspektywie UE 2021-2027?

Nowa perspektywa przyniesie nowe wyzwania w postaci nowych programów unijnych, poświęconych zwłaszcza tematyce starzenia się społeczeństwa i – w jeszcze większym stopniu – angażowania nowoczesnych technologii informatycznych w proces diagnostyki i leczenia. Według mnie placówki medyczne w Polsce powinny w większym niż dotąd stopniu, angażować się w projekty badawcze, głównie międzynarodowe, ale także działania badawczo-rozwojowe. Im więcej doświadczenia w działaniach poświęconych badaniom i np. testowaniu innowacyjnych narzędzi i metod diagnostycznych, tym większa szansa na pozyskanie funduszy UE w kolejnej perspektywie finansowej.

Co jest najtrudniejsze we wprowadzaniu jednakowych standardów w przejmowanych klinikach?

Na etapie poszukiwania klinik do akwizycji staramy się docierać do tych miejsc, które myślą bardzo podobnie o rynku, o tym, co chcą osiągnąć, co tworzyć, jak chcą dostarczać dentystykę w Polsce. Jeśli klinika decyduje się do nas dołączyć, jako sieć przejmujemy część jej dotychczasowych obowiązków związanych z administracją, sprawami kadrowymi, zakupami, rozliczeniami czy marketingiem. Nie dążymy jednak do unifikacji czy ujednolicenia wszystkich klinik działających w sieci. Wręcz przeciwnie – dbamy o zachowanie odrębności, unikatowości i tożsamości naszych partnerów. Ufamy, że jako liderzy na swoich rynkach dobrze wiedzą, jak osiągać sukcesy.

Rozmowa z KRYSTYNĄ KLUCEWICZ, menedżerem projektów unijnych w Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym dla Dzieci w Ameryce (woj. warmińsko-mazurskie)

Myślę, że to kwestia etapu, na jakim firma rodzinna się znajduje. CMP powstało w 2002 roku – wykorzystywaliśmy rodzinę, jej zapał i naszą więź, aby jak najszybciej rozwijać spółkę. Wszystkie ręce na pokład, tania, a właściwie darmowa siła robocza (nie pobieraliśmy wynagrodzeń przez jakiś czas, bo wszystko reinwestowaliśmy), plany i spotkania prywatne, ale z markerem w ręku i tablicą. Kłótnie i spory, budowanie małych koalicji, ale też po prostu więź, która nas zawsze scalała.