Od 1 lipca 2023 r. wyższe płace w ochronie zdrowia

W związku ze wzrostem przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej pensja minimalna w podziale na 10 grup zawodowych (współczynnik pracy) od lipca 2023 roku będzie wynosiła od 4.124 zł brutto (pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem poniżej średniego) do 9.201 zł brutto (lekarze ze specjalizacją).

Zgodnie z ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych w załączniku – tabeli określającej współczynniki pracy – zawarto następujące grupy zawodowe:

1) lekarz albo lekarz dentysta ze specjalizacją, ze współczynnikiem pracy 1,45;

2) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, psycholog kliniczny, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1, 3 i 4 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim i specjalizacją, pielęgniarka z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem magister położnictwa z wymaganą specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – ze współczynnikiem pracy 1,29;

3) lekarz albo lekarz dentysta bez specjalizacji – ze współczynnikiem pracy 1,19;

4) stażysta – ze współczynnikiem pracy 0,95;

5) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, pielęgniarka, położna, technik elektroradiolog, psycholog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1–4 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim; pielęgniarka, położna z wymaganym wyższym wykształceniem (studia I stopnia) i specjalizacją albo pielęgniarka, położna ze średnim wykształceniem i specjalizacją – ze współczynnikiem pracy 1,02;

6) fizjoterapeuta, pielęgniarka, położna, ratownik medyczny, technik elektroradiolog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1–5 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie studiów I stopnia; fizjoterapeuta, ratownik medyczny, technik analityki medycznej, technik elektroradiolog z wymaganym średnim wykształceniem, pielęgniarka albo położna z wymaganym średnim wykształceniem, która nie ma tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – ze współczynnikiem pracy 0,94;

7) inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1–6 z wymaganym średnim wykształceniem oraz opiekun medyczny – ze współczynnikiem pracy 0,86;

8) pracownik działalności podstawowej inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem wyższym – ze współczynnikiem pracy 1;

9) pracownik działalności podstawowej inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem średnim – ze współczynnikiem pracy 0,78;

10) pracownik działalności podstawowej inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem poniżej średniego – ze współczynnikiem pracy – 0,65.

Kwota bazowa za 2022 rok, do którego będą się odnosić płace w 2023 roku, wynosiła 6.346,15 zł.

Przyjmując te dane i wskaźniki, nowa siatka płac od lipca 2023 roku będzie wyglądała następująco:

1) lekarz ze specjalizacją: wskaźnik 1,45, co daje około 9.201 zł najniższego wynagrodzenia, wzrost o ok. 991 zł dla lekarzy z I i II stopniem specjalizacji;

2) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, psycholog kliniczny, inny pracownik wykonujący zawód medyczny wymagający tytułu magistra i specjalizacji, pielęgniarka z tytułem magistra i specjalizacją: wskaźnik 1,29, co daje 8.186 zł, wzrost o 882 zł;

3) lekarz bez specjalizacji: wskaźnik 1,19, co daje 7.551 zł, wzrost o 813 zł;

4) lekarz stażysta: wskaźnik 0,95, co daje 6.028 zł, wzrost o 649 zł;

5) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, pielęgniarka, położna, technik elektroradiologii, psycholog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż w pkt 1–4 powyżej wymagający tytułu magistra, pielęgniarka, położna wymagająca wyższego wykształcenia (może być licencjat) i specjalizacji albo ze średnim wykształceniem i specjalizacją – 1,02, co daje 6.473 zł, wzrost o 698 zł;

6) fizjoterapeuta, pielęgniarka, położna, ratownik medyczny, technik elektroradiologii, inny pracownik medyczny inny niż w grupie 1–5 na stanowisku wymagającym wyższego wykształcenia (też licencjat), a także ratownik medyczny, technik analityki medycznej, technik elektroradiolog z wymaganym średnim wykształceniem, pielęgniarka albo położna z wymaganym średnim wykształceniem, która nie ma tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – wskaźnik 0,94, co daje 5.965 zł, wzrost o 643 zł;

7) opiekun medyczny albo inny pracownik wykonujący zawód medyczny wymagający średniego wykształcenia – 0,86, co daje 5.457 zł, wzrost o 588 zł;

8) inny pracownik działalności podstawowej wymagający wykształcenia wyższego – 1, co daje 6.346 zł, wzrost o 684 zł;

9) inny pracownik działalności podstawowej wymagający wykształcenia średniego – 0,78, co daje 4.949 zł, wzrost o 533 zł;

10) inny pracownik działalności podstawowej wymagający wykształcenia poniżej średniego – 0,65, co daje 4.124 zł, wzrost o 444 zł.

Do 31 maja każdego roku w placówkach medycznych należy zawierać porozumienie w sprawie podwyżki stawek wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne.

W myśl przepisów ustawy z 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych podmioty lecznicze powinny dokonywać podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawód medyczny, których wynagrodzenie zasadnicze będzie niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego (ustalonego jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie, ogłoszonego przez Prezesa GUS), do wysokości co najmniej wynagrodzenia zasadniczego.

Sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego ustalają, w drodze porozumienia, strony uprawnione w danym podmiocie leczniczym do zawarcia zakładowego układu zbiorowego pracy. Natomiast w podmiocie leczniczym, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, porozumienie powinno zostać zawarte z pracownikiem wybranym przez pracowników podmiotu leczniczego do reprezentowania ich interesów.

Jeżeli porozumienie nie będzie zawarte w terminie, sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego ustala, w drodze zarządzenia w sprawie podwyższenia wynagrodzenia:

• kierownik podmiotu leczniczego lub
• podmiot go tworzący – w przypadku podmiotów leczniczych działających w formie jednostek budżetowych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.