Podpisywanie dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej – możliwe sposoby

Podpisywanie dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej już od kilku lat nie podlega szczególnym obostrzeniom. Inaczej jednak będzie z elektroniczną dokumentacją medyczną, której częściowe wdrożenie ma nastąpić 1 stycznia 2019 r. Co się zmieni?

Rozważania należy rozpocząć od ważnego rozróżnienia między:

1)     dokumentacją medyczną w postaci elektronicznej, o której mowa w rozporządzeniu ministra zdrowia w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania,

2)     elektroniczną dokumentacją medyczną, którą reguluje ustawa o systemie informacji w ochronie zdrowia.

Definicja ustawowa tej drugiej przewiduje bowiem, że są to dokumenty wytworzone w postaci elektronicznej opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP. Dokumentacja ta obecnie nie występuje, choćby dlatego, że ma być prowadzona przez usługodawców w formatach zamieszczonych w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw zdrowia, a tych wciąż nie ma. Pojawi się ona dopiero 1 stycznia 2019 r. i to tylko częściowo, bo obejmie wyłącznie dokumenty wymienione w projektowanym rozporządzeniu ministra zdrowia w sprawie rodzajów elektronicznej dokumentacji medycznej.

Inaczej jest z dokumentacją medyczną w postaci elektronicznej, czyli z dokumentacją medyczną, którą podmioty lecznicze prowadzą już obecnie. Jest ona dość powszechnie i w uproszczeniu określana jako EDM (elektroniczna dokumentacja medyczna). Będę się jednak wyraźnie trzymał rozróżnienia, które poczyniłem na wstępie. Rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania w § 10 ust. 2 wyraźnie bowiem przewiduje, że w przypadku dokumentacji prowadzonej w postaci elektronicznej podpis może być złożony oraz weryfikowany przy wykorzystaniu wewnętrznych mechanizmów systemu teleinformatycznego.

Co w praktyce oznaczają te „wewnętrzne mechanizmy”? Otóż dokumentacja medyczna w postaci elektronicznej ma m.in. zapewnić identyfikację osoby dokonującej wpisu. Tę identyfikację można jednak łatwo osiągnąć w ramach danego programu komputerowego (systemu teleinformatycznego). Standardem w tym względzie jest logowanie, czyli podanie loginu i hasła. Samo hasło powinno się składać co najmniej z 8 znaków, zawierać małe i wielkie litery oraz cyfry lub znaki specjalne. Należy je zmieniać nie rzadziej niż co 30 dni, przy czym najlepiej, gdyby wymuszał to program komputerowy. Osoba uprawniona, która zaloguje się do programu, dokona wpisu i następnie zamknie edycję danych, złoży tym samym podpis elektroniczny. Można to określić jako podpis tzw. niekwalifikowany, a reguły te obowiązują już od kilku lat i nie rodzą większych kontrowersji.

Taki podpis niewątpliwie jest wiarygodny w tym znaczeniu, że prowadzona z jego wykorzystaniem dokumentacja medyczna w postaci elektronicznej spełnia wymogi rozporządzenia ministra zdrowia. Jest ona odpowiednikiem dokumentacji papierowej, a zamiast podpisu ręcznego lekarz, pielęgniarka lub inna osoba uprawniona po prostu loguje się do programu komputerowego i wprowadza wpis. Ponieważ zaś żaden z przepisów – odnośnie wpisów personelu medycznego w dokumentacji medycznej – nie wymaga podpisu ręcznego, dlatego obecnie wszystkie wpisy mogą być dokonywane z wykorzystaniem dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej.

Autor: Wojciech Haniszewski  dokumentacja medyczna, opłaty

Uzyskaj nieograniczony
dostęp do SerwisZOZ.pl

  • Aktualne informacje o zmianach prawnych
  • Indywidualne konsultacje e-mail z ekspertem (odpowiedź w 48 h)
  • Bazę 3500 porad ekspertów, gotowych wzory dokumentów i procedur
UZYSKAJ NIEOGRANICZONY DOSTĘP

Uzyskaj bezpłatny 24-godzinny dostęp do SerwisZOZ.pl

aktywuj dostęp testowy