Napięcie…

Takich incydentów, które miały bardzo duży wpływ na to co się wydarzy w systemie, mieliśmy już kilka. Początek to reforma z 1999 roku, która „była zaplanowana” i uwzględniała oddłużenie, ale i składkę na ubezpieczenie zdrowotne na poziomie 7%, zamiast 11%.

Zyskaj darmowy dostęp do portalu serwiszoz.pl. Gwarantujemy, że znajdziesz na nim odpowiedzi na nurtujące Cię pytania! Nic za to nie zapłacisz. Zarejestruj się. To zajmie tylko 15 sekund!>>

Potem „ustawa 203”, która obejmowała również obowiązkowy wzrost wynagrodzeń w kolejnym roku, a która dokumentnie zrujnowała z trudem budowane przez zarządzających relacje wynagrodzeń w placówkach. Ustawa restrukturyzacyjna, ustawa zwana wedlowską, bo uchwalana 22 lipca.

Co jeszcze nas, zarządzających, może spotkać? Każdy, kto ma do czynienia z zarządzaniem wie, jak trudno i jak długo buduje się wewnętrzne relacje w organizacji. Jak wiele czasu trzeba poświęcić, jak wiele odbyć spotkań i rozmów z grupami zawodowymi, zespołami pracowników tworzących komórki organizacyjne placówki medycznej, by zdobyć ich zaufanie i przekonać do niezbędnych zmian.

Generalnie nikt nie jest przeciw zmianom. Ale jak dochodzi do szczegółów okazuje się, że chcąc dokonać zmiany naruszamy relacje, które utrwaliły się przez lata („bo zawsze tak było”) – trafiamy na betonową ścianę. Beton wprawdzie też można skruszyć. Tylko trzeba siły, narzędzi i czasu.

Przy projektowanych przez polityków zmianach, zwykle się o tym zapomina, albo po prostu nie uwzględnia. Owocem pracy polityków jest projekt, a potem sama ustawa, którą uchwala parlament. A dalej, to niech się inni (zarządzający, właściciele podmiotów leczniczych) tym martwią. Im pozostaje tylko interpretacja. W razie czego poprawi się ustawę!

Obecne napięcie w systemie to znacznie więcej niż 380 volt. Proponowałbym zejść do napięcia bezpiecznego, które nie porazi żadnej ze stron, czyli 42 volt. W spokoju można i zaplanować, i osiągnąć więcej.