Gra między efektywnością a ryzykiem

Do obowiązków menedżera zarządzającego podmiotem należy rozpoznanie rodzajów ryzyka, zabezpieczenie przed nim i stałe monitorowanie, a co najważniejsze ocena procesu zarządzania nim. Podejmowanie należytych decyzji, zwłaszcza dotyczących długich czasokresów, bez właściwego i dostatecznego rozpoznania przyszłych warunków funkcjonowania jest świadectwem ignorancji i braku rozumienia natury biznesu i zarządzania podmiotem leczniczym.  

Brak informacji pozyskanej we właściwym czasie lub jej ignorowanie, powoduje powiększenie niebezpieczeństwa, a menedżer musi mieć świadomość, że samo posiadanie informacji, nawet najbardziej ważnej, nie gwarantuje sukcesu na rynku ochrony zdrowia.

Zyskaj darmowy dostęp do portalu serwiszoz.pl. Gwarantujemy, że znajdziesz na nim odpowiedzi na nurtujące Cię pytania! Nic za to nie zapłacisz. Zarejestruj się. To zajmie tylko 15 sekund!>>

Menedżerowie ochrony zdrowia większość decyzji podejmują w warunkach ryzyka lub niepewności. Można to określać jako sytuację, w której można oszacować możliwość wystąpienia różnych przyszłych rezultatów działania oraz związanych z nimi ewentualnych skutków finansowych. Jednym z czynników niewłaściwej oceny ryzyka finansowego jest nietrafna decyzja związana z doborem kadry menedżerskiej wyższego szczebla, mającej decydujący wpływ na sposób zarządzania podmiotem leczniczym.

Każdego menedżera powinno charakteryzować dążenie do minimalizacji poziomu ryzyka finansowego. Podmioty lecznicze o niskim poziomie ryzyka finansowego mogą w większym stopniu korzystać z kapitałów obcych i realizować z tego tytułu określone korzyści. Trzeba pamiętać, że poziom ryzyka finansowego zmienia się w czasie i na ogół jest niższy w fazie dobrej koniunktury na rynku ochrony zdrowia, wyższy zaś w okresach dekoniunktury (stagnacji, recesji).  

Zarządzanie podmiotem leczniczym jest pewnego rodzaju grą między efektywnością a ryzykiem, jaką prowadzi zarząd. Chcąc uzyskać wyższą efektywność podmiot leczniczy musi inwestować, wprowadzać nowe usługi, pozyskiwać nowe rynki, być innowacyjny, dążyć do zdobycia przodującej pozycji na rynku ochrony zdrowia, w większym zakresie korzystać z kapitałów obcych. Wszystkie te działania podwyższają ryzyko, lecz jednocześnie dają możliwość osiągnięcia wyższego zysku i wzrost wartości podmiotu leczniczego.

Menedżerowie zarządzający podmiotami leczniczymi stosują jedną z dwóch strategii: maksymalizacji efektywności przy określonym poziomie ryzyka lub  minimalizacji ryzyka przy określonym poziomie efektywności. W pierwszej z wymienionych strategii dąży się do wzrostu wartości, często ignorując poziom ryzyka. W drugiej z kolei większą wagę przywiązuje się do ryzyka, co oznacza często rezygnację z przedsięwzięć dających szansę osiągnięcia wysokich korzyści ekonomicznych, jeżeli towarzyszy im duże ryzyko.

W zarządzaniu podmiotem leczniczym chodzi jednak o to, by dobrze rozpoznać szanse i możliwe niebezpieczeństwa, oszacować ich prawdopodobieństwo i skutki oraz na tej podstawie dokonać wyboru jednego z ewentualnych wariantów działania. Racjonalizacja decyzji finansowych polega na dążeniu do utrzymania rozsądnej równowagi między ryzykiem a efektywnością ekonomiczną.