Co zmieniło się w przepisach dotyczących dokumentacji medycznej

Najważniejsza zmiana dotyczy art. 26 ust. 2 u.p.p. Obecnie przepis ten brzmi: „Po śmierci pacjenta dokumentacja medyczna jest udostępniana osobie upoważnionej przez pacjenta za życia lub osobie, która w chwili zgonu pacjenta była jego przedstawicielem ustawowym. Dokumentacja medyczna jest udostępniana także osobie bliskiej, chyba że udostępnieniu sprzeciwi się inna osoba bliska lub sprzeciwił się temu pacjent za życia, z zastrzeżeniem ust. 2a i 2b.”. Do 8 lutego 2019 r. przepis ten stanowił, że: „Po śmierci pacjenta dokumentacja medyczna jest udostępniana osobie upoważnionej przez pacjenta za życia lub osobie, która w chwili zgonu pacjenta była jego przedstawicielem ustawowym”.

Zyskaj darmowy dostęp do portalu serwiszoz.pl. Gwarantujemy, że znajdziesz na nim odpowiedzi na nurtujące Cię pytania! Nic za to nie zapłacisz. Zarejestruj się. To zajmie tylko 15 sekund!>>

W nowym brzmieniu przepisu wprowadzono kolejną kategorię osób, które są upoważnione do dostępu do dokumentacji medycznej po śmierci pacjenta, tj. osoby bliskie. Osobą bliska w rozumieniu przepisów jest: małżonek, krewny do drugiego stopnia (np. córka, wnuk) lub powinowaty do drugiego stopnia w linii prostej (np. teściowa), przedstawiciel ustawowy, osoba pozostająca we wspólnym pożyciu lub osoba wskazana przez pacjenta. Obecnie zatem każda osoba bliska po śmierci pacjenta ma prawo wystąpić o dokumentację medyczną tego pacjenta, pod warunkiem złożenia oświadczenia, że jest osobą bliską i wskazania, że inne osoby bliskie się nie sprzeciwiają udostępnieniu dokumentacji medycznej.

Ważnej zmiany dokonano także w art. 28 ust. 2a u.p.p., w którym wskazano, że nie pobiera się opłaty za pierwszorazowe udostępnienie dokumentacji medycznej od pacjenta albo jego przedstawiciela ustawowego w przypadku, gdy zażądano: sporządzenie jej wyciągu, odpisu, kopii, wydruku lub wydania na elektronicznym nośniku danych.

Ostatnią zmianą, na którą warto zwrócić uwagę, jest dodanie ust. 2a do art. 25 u.p.p., zgodnie z którym: „Dokumentacja medyczna może zawierać informację o kwocie środków publicznych należnych podmiotowi udzielającemu świadczeń opieki zdrowotnej za udzielenie tych świadczeń pacjentowi, którego dokumentacja dotyczy”. Przepis pozwala na zawarcie w dokumentacji medycznej informacji o kosztach udzielania świadczeń zdrowotnych (rozumianych jako należność wobec podmiotu leczniczego od NFZ za udzielanie świadczeń konkretnemu pacjentowi). Ze względu na to, że nie wskazano miejsca, gdzie taka informacja ma się znaleźć, można wnioskować, że można ją umieścić w każdym elemencie dokumentacji medycznej. Wydaje się jednak zasadne umieszczanie takich informacji w Karcie Informacyjnej Leczenia Szpitalnego czy w podsumowaniu wizyty.