Zauważone w szpitalu

Zgłosiła się matka z dzieckiem, dziewczynką z pierwszej, może drugiej klasy szkoły podstawowej. W szkole zderzyła się
z koleżanką i ma ranę wewnątrz buzi. Po około 15 minutach przychodzi lekarz. Przedstawia się dziewczynce, że nazywa się tak i tak, i będzie jej chciał pomóc. Mama zaczeka tu, a ona z nim pójdą do gabinetu. Wziął ja za rękę i poszedł. Po około półgodzinie wyszedł z gabinetu, oddając dziewczynkę matce z takimi słowami: pani córka była bardzo dzielna. Trzeba było zszyć rozcięcie wewnątrz buzi i ona zniosła to bardzo dobrze. Powinna jej Pani zafundować lody. Oczywiście po tym jak wyzdrowieje, za to, że była taka odważna. Przekazał matce zalecenia dotyczące pielęgnacji, pożegnał się z córką i matką i odszedł.

Lekarz był człowiekiem stosunkowo młodym. Według mnie mógł mieć nie więcej niż 30, 35 lat. Nie wiem, czy dlatego, że to było dziecko, czy ze względu na swój młody wiek, ale zachował się tak, jak byśmy tego oczekiwali od wszystkich, którzy nas leczą. Przecież to nic nie kosztuje, a świadczy o kulturze lekarza i o szacunku dla pacjenta.

Dobrze byłoby, gdyby takie dobre praktyki były powszechnie spotykane w polskich szpitalach.